Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Od kiedy liczy się zachorowanie?
#21
Ja wiem tyle, że pierwsze objawy które na 100% były związane z SM miałam we wrześniu 2015, więc przyjmuję, że choruję co najmniej 3 lata, mimo że zostałam zdiagnozowana dopiero 1,5 roku temu w kwietniu 2017.
Odpowiedz
#22
Ja podobnie pierwsze objawy marzec 2016, diagnoza marzec 2018
Odpowiedz
#23
Ja pierwszy obiaw miałam 2010 a na papierze stwierdzone 2016 co nie zmienia faktu, że zaczęło się oficjalnie w 2010r.
Odpowiedz
#24
Ja pierwszy objaw miałam w 2001 roku  a diagnozę w 2004 . Natomiast do programu leczniczego trafiłam dopiero w ... 2008 , a podobno powinno się rozpocząć leczenie jak najszybciej. No i jak to sie ma do tego jak powinno być ?  Zły
Odpowiedz
#25
2004 w polsce to byl wciaz temat tabu, jezeli o SM idzie.
Odpowiedz
#26
(03-12-2018, 20:41)WorkBorg napisał(a): 2004 w polsce to byl wciaz temat tabu, jezeli o SM idzie.

Oj tak, nawet w 2009Uśmiech

A jak Ty się czujesz?
Odpowiedz
#27
A w piątek wychodzę ze szpitala.

Na froncie SMowym, żadnych wieści od 2016.
Odpowiedz
#28
(03-12-2018, 23:41)WorkBorg napisał(a): A w piątek wychodzę ze szpitala.

Na froncie SMowym, żadnych wieści od 2016.

fajnie, prezent mikołajkowy Uśmiech  oby na długo starczyło Przytulanie
Odpowiedz
#29
Ja diagnozę mam z marca 2014. Po wynikach rezonansu lekarze byli bardzo zdziwieni że nie trafiłam na oddział wcześniej bo tyle zmian było. Po kolei przychodzili i się dopytywali czy wczesniej nie było na pewno żadnego rzutu. Wtedy niewiele wiedząc na temat sm powiedziałam im że nie.

Dopiero później jak już dowiedziałam się trochę więcej o sm to w rozmowie z lekarzem doszliśmy do wniosku że objawy miałam o wiele wcześniej. Nawet w 2005-2006 roku. I później kolejne.

I chociaż byłam u różnych lekarzy z tymi dolegliwościami to zawsze znaleźli jakieś wytłumaczenie nie robiąc nigdy żadnych badań. Między innymi twierdzili że jestem niezdarną nastolatką albo że to wina skrzywienia kręgosłupa (mam skolioze) a nawet że mam za długie ścięgna w kolanach (to miało być przyczyną tego że się przewracalam). Później po urodzeniu dziecka dowiadywalam się że moje dolegliwości są po ciąży.

W końcu przestałam chodzić do lekarzy. I tak przechodziłam pierwsze Pznw nie wiedząc co się dzieje z moim okiem (był to listopad 2013) aż w marcu 2014 z niedowładami prawych kończyn i niewielkim problemem z mową trafiłam na oddział. Ze skierowaniem po prywatnej wizycie u neurologa bo Pani doktor z sor-u stwierdziła że ona nie widzi w ogóle potrzeby żeby mnie badać (i nie zrobiła tego). Stwierdziła że "sor nie jest od tego żeby każdego pacjenta z bólem nogi przyjmować" i kazała iść do lekarza rodzinnego.

Do programu lekowego (pół roku po diagnozie) się nie zakwalifikowałam bo powiedzieli ze nie mam udokumentowanych dwóch rzutów (wtedy jeszcze było to wymagane). Leczę się dopiero od maja 2017.

Jak ktoś pyta od kiedy choruje to zawsze podaję datę diagnozy.
Odpowiedz
#30
No właśnie, nie bardzo się mogę zgodzić, że choruję od dnia diagnozy. PZNW potwierdzone miałam 2009 i uważam że od tego dnia choruję, to pierwszy faktyczny stan w którym doszło do uszkodzenia układu nerwowego (oczywiście w tej mogącej być zauważonej formie). Czyli pierwszy atak, bo przypuszczam, że po za rzutami, ta choroba cały czas niszczy mózg na poziomie już zbyt małym aby wykryły to aktualnie dostępne moce MRI). A diagnozę dostałam w 2017...
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości