Dzięki pomocy wykwalifikowanego tłumacza wrzucam na forum oficjalny przewodnik dla pacjentów stosujących protokół Coimbry.
Proszę pamiętać że samodzielne łykanie różnych witamin (w szczególnosci witaminy D) w duzych dawkach moze przynieść w zaleznosci od organizmu i dawki więcej szkody niż pożytku.
Łykanie witamin we własnym zakresie to nie jest protokół Coimbry, protokół Coimbry to cały zespół czynnosci (np specjalna dieta) i suplementacji których nalezy przestrzegać.
Dawka poszczegolnych składników (witamin i suplementów) jest okreslana przez lekarza który jest przeszkolony w protokole Coimbry.
Przewodnik dla pacjentów otrzymujących duże dawki witaminy D – Coimbra 2017
autorstwa Dr. Cícero Galli Coimbra
1. Cholekalcyferol został błędnie nazwany jako „witamina (D) na początku XX, kiedy jego obecność została zauważona w wątrobie dorsza jako substancja o nieznanej strukturze chemicznej, zdolna do promowania odzyskiwania zdrowia i leczenia rachityzmu dzieci (krzywica), wspomagająca wchłanianie wapnia obecnego w żywności (niezbędna do rozwoju szkieletu) zapewniająca, dzięki temu efektowi, wchłanianie potrzebnej ilości wapnia do pełnego rozwoju szkieletu, bez opóźnień i deformacji spowodowanych przez krzywicę. Obecnie cholekalcyferol jest nie tylko rozpoznawany jako substancja steroidowa (hormonalna), ale także jako substancja niezbędna do regulacji 229 funkcji (genów) we wszystkich naszych komórkach. Jest wytwarzany przede wszystkim przez ekspozycję skóry na słońce i występuje tylko w minimalnych ilościach w żywności, które są niewystarczające do spełnienia jego licznych funkcji biologicznych:
2. Brak ekspozycji na słońce z powodu współczesnego życia miejskiego (związany z masowym korzystaniem z osłon przeciwsłonecznych) doprowadził do wzrostu występowania rosnącej liczby chorób, które dotykają wszystkie narządy i układy organizmu ludzkiego, gdzie najbardziej znane są choroby : choroby zakaźne i autoimmunologiczne, rak, choroby sercowo-naczyniowe, nadciśnienie, cukrzyca, depresja, autyzm, bezpłodność, spontaniczne poronienia i stan przed-rzucawkowy.
3. Niedobór „witaminy” D prowadzi do utraty kontroli nad 229 funkcjami (genami), a także w komórkach układu odpornościowego, zmniejszając siłę systemu do zwalczania infekcji i umożliwiając agresję immunologiczną przeciwko organizmowi. Osoby podatne na choroby autoimmunologiczne są częściowo odporne na witaminę D. Gdy zachorują, potrzebne są wyższe dawki cholekalcyferolu, aby choroba stała się nieaktywna, nie tylko w celu zrekompensowania tej częściowej oporności, ale także w celu „wymazania” fałszywej informacji, że przez pamięć układu immunologicznego część ciała musi być postrzegana jako mikro-organiczny intruz.
4. W przeciwieństwie do wysokich dawek sterydów i przy zastosowaniu środków immunosupresyjnych stosowanych w ramach tradycyjnego leczenia, podawanie cholekalcyferolu („witaminy” D) zwiększa siłę układu immunologicznego w zwalczaniu infekcji.
5. Stosowanie wyższych dawek cholekalcyferolu („witaminy” D) jest możliwe tylko dzięki zapobieganiu możliwemu efektowi ubocznemu: wchłanianiu nadmiernych ilości wapnia obecnego w żywności. To tak, jakby te wyższe dawki witaminy D „całkowicie otworzyły drzwi”, aby umożliwić przepływ wapnia z wnętrza jelita do krwiobiegu, zmuszając organizm do pozbycia się nadmiaru wapnia poprzez wydalanie moczu. Nadmiar wapnia, skoncentrowany podczas tworzenia moczu, może odkładać się w nerkach i może powodować utratę czynności nerek i uzależnić pacjenta od hemodializy.
6. Aby uniknąć uszkodzenia nerek, konieczne jest, aby pacjent nie spożywał pokarmów bogatych w wapń (oraz w „mleko roślinne” bogate w wapń, takich jak: soja, ryż lub owies), ponieważ pokarmy te nie mogą być obecne w jelitach, gdy „drzwi” przejścia wapnia do krwi są całkowicie „otwarte” przez „witaminę” D w wyższych dawkach. Jeśli nie ma nadmiaru wapnia po drugiej stronie drzwi (tj. we wnętrzu jelita), tylko normalna ilość wapnia (obecna w innych pokarmach) przechodzi do przepływu krwi (gdy drzwi są otwarte przez wyższe dawki „witaminy” D); a eliminacja nadmiaru wapnia przez nerki nie jest konieczna, co pozwala uniknąć ryzyka dla czynności nerek i umożliwia pacjentom normalne życie, bez zmian lub następstw (jeśli te następstwa nie są zbyt stare).
7. Pacjent powinien zachować szczególną ostrożność pod kątem dostawców witaminy D. Stosować wiarygodnych chemików (szczególnie rzetelnych w kwestii procesowania „witaminy” D) lub produkt uprzemysłowiony (bez recepty). Dawki powyżej zalecanych (przez pomyłkę w trakcie procesu) mogą powodować bardzo poważne problemy. Z drugiej strony, jeśli chemik związkowy używa przeterminowanego cholekalcyferol z magazynu, nie zostanie osiągnięty żaden korzystny efekt, a wiele miesięcy leczenia pójdzie na marne. Również w tych miesiącach będzie trwała agresja układu immunologicznego przeciwko organizmowi, co w konsekwencji spowoduje ryzyko kumulacji następstw.
8. DIETA: Zalecana dieta obejmuje CAŁKOWITE OGRANICZENIE spożycia nabiału (pokarmy, które są integralnie tworzone z mleka, ser, pasta serowa, jogurt, zsiadłe mleko, śmietanka z mleka, karmel, budyń mleczny, mleko skondensowane) i mleka sojowego wzbogaconego wapniem (w celu zmniejszenia ilości wapnia spożytego ze względu na zastosowanie dużych dawek witaminy D w leczeniu). Zwolniona jest żywność zawierającą mleko (ziemniaki puree, pieczywo, ciasta, herbatniki itp.), a także masło i margaryna. Wskazane, ale nie obowiązkowe jest ograniczenie mięsa drobiowego i mięsa wieprzowego (w celu zmniejszenia ilości amin heterocyklicznych w diecie, informacje na temat tych substancji można łatwo znaleźć, wpisując wyrażenie „aminy heterocykliczne”). Zaleca się dietę wegetariańsko-jajeczną z rybami, stosując (jako źródła białka) białko sojowe, tofu, białko jaja i ryby (szczególnie hodowane w niewoli, aby uniknąć obecności wysokiego poziomu rtęci w diecie), które należy przygotowywać (ale nie zawsze) jako gulasze lub na parze jako źródła białka. Czego należy unikać: nadmiernego spożycia (rutynowego) bananów, owoców gwiaździstych i flaszowcowatych: słodkich, miękkociernistych i atemoya. Zalecane jest codzienne spożycie surowych zielonych liści.
9. NAWODNIENIE: Spożywać duże ilości płynów (co najmniej 2 i pół litra płynów dziennie, w tym woda, soki, napoje bezalkoholowe, herbaty itp.). Ta zwiększona ilość płynów zapewnia objętość moczu około 2000 ml, co umożliwia eliminację rozcieńczania wapnia w moczu i pozwala uniknąć nadmiernego stężenia wapnia w moczu (ponieważ po rozcieńczeniu wapń nie osadza się w nerce, zachowując czynność nerek).
10. DAWKA POCZĄTKOWA. Początkowa dawka „witaminy” D, którą należy podać podczas pierwszego spotkania, obliczana jest z uwzględnieniem różnych czynników, w szczególności masy i wzrostu pacjenta, wieku, koloru skóry oraz powagi objawów autoimmunologicznych. Wpływ na przepisywanie początkowych dawek mają najbardziej podstawowe funkcje jakości życia (tj. w przypadku stwardnienia rozsianego wzrok), a lekarz może zdecydować się na początkową terapię obejmującą znacznie wyższe dawki.
11. Palenie pogarsza choroby autoimmunologiczne i może zmniejszać, a nawet cofać efekt ochronny wysokich dawek „witaminy” D. Pacjent powinien rzucić palenie, aby nie zaszkodzić, a nawet całkowicie zniwelować (cofnąć) skuteczność leczenia.
12. Z tego samego powodu należy unikać spożywania destylatów. Spożycie alkoholu należy ograniczyć do kieliszka wina (lub 2 puszek piwa) jeden raz w tygodniu. Alkohol hamuje enzym, który przekształca witaminę D w jej aktywną formę (hormonalną), a rutynowe spożywanie alkoholu ogranicza skuteczność leczenia.
13. SZTUCZNY NAWRÓT: "ODNOWIONE BLIZNY". Za każdym razem, gdy pacjent ze stwardnieniem rozsianym z chorobą w fazie remisji spowodowanej użyciem dużych dawek witaminy D (cholekalcyferol) odczuwa stres emocjonalny, lub wykonuje wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, lub cierpi na brak snu lub jest narażony na nadmiernie ciepłe otoczenie, może odczuwać stare objawy (spowodowane na przykład przez bliznę nadal obecną w układzie nerwowym), które powracają (w łagodniejszy sposób) i mogą wystąpić w tym samym miejscu, w którym poprzednio wystąpiły lub (jeśli nie zniknęły) mogą być nasilone częściowo i tymczasowo. To tak, jakby stres emocjonalny (lub którykolwiek z pozostałych czynników) „odnawiał” bliznę. Gdy tylko pacjent jest spokojny, objawy zaczynają łagodnieć. Jeśli odczuwa stres, cierpi, martwi się i myśli, że ma nowy nawrót choroby, wówczas przedłuży objawy.
14. RZECZYWISTY NAWRÓT. Nowy nawrót charakteryzuje się zasadniczo innym objawem, który nigdy nie wystąpił. Jest mało prawdopodobne (ale nie niemożliwe), aby wystąpił nowy nawrót choroby po pierwszych 2 miesiącach leczenia dużymi dawkami cholekalcyferolu, który został przepisany, obliczony (oszacowany) na podstawie wieku, masy ciała i wzrostu. W rzadkich przypadkach, w których tak się dzieje, stwierdzono, że są to przypadki nawrotu Łagodnego, identyfikowanego następnie przez fakt, że jest to nowy objaw, który nigdy nie wystąpił (lub objaw, który już wystąpił, ale obecnie występuje w obszarze ciała, w którym to się wcześniej nie zdarzyło), który czasami ulega spontanicznemu rozwiązaniu i niezmiennie nie pozostawia następstw. Przez cały okres dostosowywania dawki cholekalcyferolu („witaminy” D) mogą wystąpić nowe nawroty, które są leczone zgodnie z tradycyjną procedurą (terapia pulsowa dożylnym lub doustnym kortykosteroidem, zależnie od jego nasilenia).
15. DOBÓR CODZIENNEJ DAWKI CHOLEKALCIFEROLU. Dostosowania dawki witaminy D (cholekalcyferolu) - zgodnie ze specyficznymi potrzebami każdego pacjenta - dokonuje lekarz podczas wizyty (zalecane po 2 miesiącach od rozpoczęcia leczenia), poprzez porównanie wyników badań (krwi i moczu) zebranych przed rozpoczęciem leczenia (pierwsza runda testów) z wynikami badań (także krwi i moczu) zebranych podczas leczenia trwającego co najmniej 2 miesiące (druga runda testów). Obydwa zlecenia badań laboratoryjnych (zawierające pełną listę testów) są dostarczane pacjentowi lub członkowi rodziny podczas pierwszej wizyty u lekarza. Innymi słowy, przerwa między rozpoczęciem leczenia a pobraniem drugich próbek do testów nie może być krótsza niż 2 miesiące, aby obliczona korekta dziennych dawek nie naruszała potrzeb konkretnego pacjenta; w ciągu pierwszych 2 miesięcy od rozpoczęciu leczenia lub po dostosowaniu dziennych dawek cholekalcyferolu poziomy witaminy D nie są jeszcze ustabilizowane (wciąż rosną), dlatego przed upływem tego okresu wyniki badań krwi i moczu nie są wystarczające, z wyjątkiem przypadku wystąpienia PRAGNIENIA, wówczas zostanie wykonany niezależnie od innych testów test na wapń w moczu (PATRZ PONIŻEJ). Z drugiej strony, należy odczekać co najmniej 1 miesiąc od ostatniego pobrania próbek do badań do daty spotkania w celu oceny wyników, aby mieć pewność, że wszystkie wyniki będą gotowe w dniu drugiej wizyty.
16. Maksymalny efekt (który prawie zawsze oznacza remisję choroby) osiąga się po 2 miesiącach od daty tej korekty (od korekty dawki wykonanej podczas drugiej wizyty). Przez miesiące, aż do osiągnięcia maksymalnego efektu, nawroty choroby mogą nadal występować (na ogół są łagodne i krótkotrwałe) i muszą być leczone dożylnie za pomocą pulsoterapii lub doustnie steroidami, w zależności od nasilenia objawów.
17. Podczas okresu dostosowywania ostatecznej dawki „witaminy” D współpraca pacjenta polegająca na dążeniu do maksymalnego spokoju jest absolutnie niezbędna, ponieważ nawroty lub zaostrzenia chorób autoimmunologicznych są generalnie (około 85% przypadków) wywoływane przez stres emocjonalny („stresujące sytuacje życiowe”). Z drugiej strony poziom stresu emocjonalnego wpływa również na wielkość dawki końcowej i często stres jest konieczny do osiągnięcia wyższych poziomów witaminy D i stosowania jeszcze bardziej ograniczonej diety u pacjentów z zaburzeniami emocjonalnymi. W razie potrzeby stosuje się leki przeciwdepresyjne lub uspokajające. Świadome rozpoznanie depresji ułatwia niski poziom krążącej „witaminy” D co wydaje się być związanym z postępującą postacią choroby i powinno być odpowiednio leczone lekami przeciwdepresyjnymi.
18. Aby dostosować dawki cholekalcyferolu („witaminy” D), pacjent lub członek jego rodziny musi sprawdzić, czy wszystkie wymagane wyniki badań zostały udostępnione przez laboratorium diagnostyczne i musi przynieść wydrukowane wyniki w dniu wizyty. Nie zaleca się, aby pacjent przyniósł tylko numer identyfikacyjny i hasło dostarczone przez laboratorium diagnostyczne, aby sekretarka próbowała uzyskać dostęp do wyników przez Internet przy okazji wizyty. Często strony internetowe laboratoriów są oblegane przez innych pacjentów poprzez dostęp do Internetu lub twoje centrum medyczne może mieć problemy z Internetem, które nie pozwolą na dostosowanie dawki w dniu wizyty. Wiedząc, że wyniki nie będą dostępne w umówionym terminie, pacjent lub członek jego rodziny powinien wcześniej zadzwonić do kliniki, aby przesunąć termin wizyty.
19. Poziomy witaminy D (25OHD3 „lub” 25-hydroksy-witaminy D) z drugiego zbioru badań muszą być wysokie (powyżej wartości referencyjnych wskazanych jako normalne przez laboratorium diagnostyczne). Jest to spodziewane i nie powinno powodować obaw. Z drugiej strony poziom wapnia we krwi musi mieścić się w normalnych granicach, jeśli pacjent ściśle przestrzega zalecanej diety i nawodnienia.
20. Przyjmując witaminę D (cholekalcyferol) nie należy rozcieńczać jej w soku lub wodzie (ponieważ jest nierozpuszczalna w wodzie, część dawki zostałaby utracona, przyczepiona do szklanych ścian), ani nie należy podawać kroplami bezpośrednio na usta (aby uniknąć zanieczyszczenia zakraplacza w razie przypadkowego kontaktu z błoną śluzową jamy ustnej i wynikającego z tego wzrostu bakterii w roztworze, unieważniającego datę ważności preparatu). Dawkę roztworu do spożycia (zmierzoną kroplomierzem lub strzykawką) należy umieścić bezpośrednio w łyżce i spożyć w czystej postaci.
21. W PRZYPADKU PODRÓŻY. Podczas podróży, niezakapsułkowana postać cholekalcyferolu (manipulowana, rozcieńczona w oleju słonecznikowym) nie musi być chłodzona, ale nie powinna być narażona na ciepło (np. w samochodzie zaparkowanym na słońcu). Podczas podróży samolotem witaminę D (cholekalcyferol) należy umieścić w bagażu rejestrowanym (w przedziale bagażowym temperatura jest niska, a pasażer nie musi się martwić o limit płynów w bagażu podręcznym). Po dotarciu do miejsca docelowego należy umieścić ją w hotelowej lodówce.
22. Należy unikać stosowania leków nefrotoksycznych; mogą ograniczać eliminację wapnia przez nerki, gromadząc się w krwioobiegu, ponieważ „drzwi” między jelitem a prądem krwi są „otwarte” przez wyższe poziomy krążącej „witaminy” D. Unikaj przyjmowania niepotrzebnych leków. Zachowaj szczególną ostrożność w przypadku leków przeciwzapalnych i antybiotyków, szczególnie podawanych pozajelitowo (dożylnie lub domięśniowo). Jeśli pacjentowi przepisano jakikolwiek niezbędny lek, należy przeczytać ulotkę i poprosić lekarza lub farmaceutę o informacje dotyczące jego nefrotoksyczności. Jeśli zostanie potwierdzone, że lek jest nefrotoksyczny, należy omówić alternatywy z lekarzem, który przepisał lek. Jeśli lek jest niezastąpiony lub absolutnie konieczny, należy zintensyfikować nawodnienie, aby maksymalnie ograniczyć stężenie leku w moczu powstającym w nerkach. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania pozajelitowych antybiotyków (takich jak aminoglikozydy - domięśniowe lub dożylne) w przypadku poważnych infekcji dróg oddechowych lub dróg moczowych - te ostatnie są częste u pacjentów ze skłonnością do zatrzymania moczu, u których wielokrotnie używa się cewnika do opróżniania pęcherza.
23. Podczas leczenia pacjent powinien zwracać szczególną uwagę na objaw nadmiernego pragnienia, ponieważ pragnienie może wskazywać, że wapń jest wydalany w nadmiernej ilości z moczem, zagrażając czynności nerek.
Po pierwsze, pacjent musi odróżnić prawdziwe pragnienie od odczucia „suchości w ustach”, które może wystąpić między innymi z powodu niskiej wilgotności powietrza lub w związku z okresami stresu. W przypadku pragnienia pacjent musi spożyć ilość płynów znacznie przekraczającą jego standardowe spożycie, aby uzyskać ulgę w dyskomforcie (stłumienie). W przypadku „suchości w ustach” (która może wystąpić na przykład z powodu niskiej wilgotności względnej powietrza lub chwilowo w sytuacji stresu emocjonalnego) dyskomfort znika wraz z „nawilżeniem” jamy ustnej, nie jest konieczne połykanie wody. W przypadku nadmiernego i uporczywego pragnienia pacjent musi wypić kilka szklanek wody, aby poczuć się nasyconym.
24. Ponieważ pragnienie może być spowodowane innymi czynnikami (takimi jak na przykład spożywanie solonej żywności), nie ma innego sposobu wyjaśnienia jego przyczyny niż pomiar wapnia całkowitego wydalanego z moczem zebranym w ciągu 24 godzin („24-godzinny test wapnia w moczu”) wykorzystując jeden z formularzy otrzymanych od lekarza przy okazji wizyty.
25. W przypadku nadmiernego PRAGNIENIA (nie „suchości w ustach”) pacjent powinien skorzystać z 24-godzinnego formularza Calcium-Urine dostarczonego podczas wizyty i pokazać go pracownikowi laboratorium, który następnie przekaże pacjentowi butelkę do pobrania moczu. Zwykle pierwszy mocz nie jest wykorzystywany (jest oddawany w toalecie), następnie należy zebrać cały mocz w ciągu następnych 24 godzin. Podczas zbierania moczu nie należy zmieniać dziennej dawki cholekalcyferolu, ponieważ jeśli zostanie on zawieszony lub zmniejszony (przed lub podczas pobierania moczu) wynik badania nie będzie już odzwierciedlał tego, co dzieje się z wapniem w moczu w następstwie na dzienną dawkę, która jest przyjmowana.
26. Po otrzymaniu wyniku 24-godzinnego testu wapnia w moczu Pacjent (lub członek rodziny) musi obliczyć stężenie wapnia w moczu, dzieląc całkowitą ilość, która została wydalona w ciągu 24 godzin przez objętość moczu (w litrach), które zostały dostarczone do laboratorium. Na przykład, zakładając, że wynik 24-godzinnego wapnia w badaniu moczu wynosił 400 mg na 24 godziny i że objętość wynosiła 2000 ml (co odpowiada 2 litrom), wartość 400 mg jest dzielona przez 2 litry, a wynik 200 mg na litr wskazuje, że nie ma ryzyka dla czynności nerek, ponieważ jest poniżej zalecanej wartości maksymalnej (stężenia).
27. Stężenie wapnia w moczu uważa się za odpowiednie (tj. wapń jest wystarczająco rozcieńczony do stopnia nie powodującego uszkodzenia nerek), jeśli jest niższe niż 250 mg na litr moczu (obliczone w 24-godzinnym teście moczu wapniowego lub zweryfikowane za pomocą izolowanej próbki - ta ostatnia związana jest z ważeniem pieluchy geriatrycznej lub chłonnych opasek moczowych zmienianych w ciągu 24 godzin - patrz poniżej). Obfite nawodnienie (większe lub równe 2,5 litra płynów spożywanych w ciągu 24 godzin) jest niezbędne do utrzymania wystarczającego rozcieńczenia wapnia w stopniu nie powodującym uszkodzenia nerek.
28. Jeśli stężenie wapnia jest wyższe niż 250 mg na litr moczu, pacjent powinien zaprzestać przyjmowania codziennej dawki cholekalcyferolu na 3 dni, co zwykle jest czasem niezbędnym do ustąpienia nadmiernego pragnienia. Czwartego dnia pacjent powinien ponownie rozpocząć przyjmowanie mniejszej dziennej dawki witaminy D, zgodnie z zaleceniami medycznymi.
29. Możliwe, że pragnienie (a nie uczucie „suchości w ustach”) może powrócić po kilku dniach lub tygodniach po zmniejszeniu dawki witaminy D, nawet jeśli stosuje się niższe dawki cholekalcyferolu. W takim przypadku pacjent powinien powtórzyć 24-godzinny test wapnia w moczu (bez zawieszania cholekalcyferolu), a ponieważ stężenie wapnia w moczu ponownie przekracza 250 mg na litr moczu, pacjent powinien powtórzyć to, co było zalecane w poprzednim punkcie. Czyli zawiesić codzienne podawanie cholekalcyferolu na 3 dni i wznowić czwartego dnia w po raz kolejny zmniejszonej dawce zgodnie z zaleceniami medycznymi. Konieczne może być obniżenie dawki, JEŚLI ponownie wystąpi PRAGNIENIE i JEŻELI stężenie wapnia w moczu jest ponownie wyższe niż 250 mg na litr moczu.
30. W przypadku pacjentów z nietrzymaniem moczu i stosujących pieluchę geriatryczną lub wkładki chłonne, należy użyć formularza badania dotyczącego wapnia w moczu w izolowanej próbce, gdzie wkładka chłonna (pielucha) jest ważona przy każdej zmianie w trakcie 24 godzin. Szacunkowy wynik badania 24-godzinnego testu moczu na wapń uzyskuje się na podstawie obliczeń, w których zakłada się, że 1 kg pieluszki lub wkładki chłonnej odpowiada 1 litrowi moczu. Tak więc, na przykład, jeśli 4 wkładki zostały zmienione w ciągu 24 godzin, ważąc 550, 600, 450 i 700 gramów, należy rozumieć, że całkowita ilość (2300 gramów) wynosi 2300 ml = 2,3 litra. Całkowita waga pieluch zmienianych w ciągu 24 godzin nie może być mniejsza niż 2 kg, jeśli pacjent jest odpowiednio nawodniony (przyjmując minimalną objętość 2,5 litra płynów dziennie). Zakładając, że stężenie wapnia w wyizolowanej próbce wynosiło 10 mg/dl (10 mg na 100 ml), wydalone zostaje 100 mg na litr (230 mg w 2,3 litrze moczu). Jak zweryfikowano w poprzednim punkcie, z tym wynikiem rozcieńczenie wapnia w moczu jest wystarczające w stopniu nie powodującym uszkodzenia nerek.
31. Pacjenci, u których występuje pilna potrzeba lub nietrzymanie moczu, zmniejszają przyjmowanie płynów, aby zminimalizować występowanie kłopotliwych sytuacji, takich jak konieczność nagłego opuszczenia spotkania w pracy lub wyjść podczas wizyt u rodziny lub przyjaciół, w celu pójścia do toalety, z ryzykiem nie dotarcia na czas do toalety i „zmoczenia” ubrania (nietrzymanie moczu). Nawodnienie (minimalne spożycie 2,5 litra płynów w ciągu 24 godzin) nie podlega jednak negocjaji, ponieważ jest niezbędne do ochrony czynności nerek. Dlatego zaleca się, aby pacjent starał się oddawać mocz często i zapobiegawczo. Jeśli wybierasz się na spotkanie lub do sklepu (centrum handlowego), powinieneś spróbować oddać mocz przed wyjściem. Jeśli jesteś na spotkaniu (lub podczas wizyty w centrum handlowym albo podczas kolacji lub lunchu poza domem), które może przedłużyć się na czas dłuższy niż zwykle przerwa między dwiema kolejnymi wizytami w toalecie, musisz usprawiedliwić się i pójść do toalety, zanim poczujesz potrzebę oddania moczu, jako środek zapobiegawczy, aby oddawać mocz tak często, jak to konieczne, bez uszczerbku na zalecanym nawodnieniu.
32. Lekarz, który monitoruje pacjenta, może również przepisać leki zmniejszające pilność oddawania moczu, a harmonogramy przyjmowania tych leków można ustalić tak, aby maksymalny efekt zbiegł się z czasem lunchu lub kolacji odbywającej się poza domem (w restauracji, u przyjaciół lub w domu rodzinnym) lub z czasem zaplanowanych zjazdów. Działanie jednej z dawek może również pokrywać się z godzinami snu w nocy, aby zmniejszyć częstotliwość nocnych wizyt w toalecie, przerywających sen i obniżających jakość życia. W niektórych przypadkach jednorazowa prewencyjna nocna wizyta w toalecie pozwala uniknąć stosowania na noc pieluch (lub pacjent może uniknąć dyskomfortu związanego z noszeniem mokrej pieluchy lub wkładki chłonnej). Zaleca się, aby pacjent ustawił budzik, aby wstał zanim pojawi się pilna potrzeba oddania moczu (z ryzykiem nieutrzymania moczu przed dotarciem do toalety). Wszystkie te środki zapobiegawcze można wykonać w celu zapewnienia zalecanego nawodnienia.
33. Przeciwnie, pacjenci z neurogennym pęcherzem z powodu zatrzymania moczu (z tego powodu wymagający nawet wielokrotnego stosowania cewników w celu opróżnienia pęcherza) zwykle zmniejszają przyjmowanie płynów jako sposób na zmniejszenie częstotliwości używania cewników. Ten zwyczaj powoduje duże ryzyko, gdy używają dużych dawek cholekalcyferolu, ponieważ wapń, który potencjalnie jest wydalany w nadmiarze z moczem, powinien być rozcieńczony, aby uniknąć osadzania się w nerkach, jak już podkreślono w tym tekście.
34. Z drugiej strony okresowe oddawanie moczu przez spontaniczne skurcze pęcherza jest ważną obroną przed infekcjami, ponieważ jest to mechanizm, który okresowo usuwa (wydala) potencjalnych najeźdźców z dróg moczowych. Pacjent z zatrzymaniem moczu ma już osłabiony mechanizm. Jeśli dodatkowo pacjent wstrzymuje mocz we wnętrzu pęcherza przez dłuższy czas z powodu zmniejszenia (celowego) przyjmowania płynów aby zmniejszyć częstotliwość używania cewników, pacjent zapewnia bakteriom czas niezbędny do namnażania się oraz transformowania zastanego moczu po wewnętrznej stronie pęcherza przez długie godziny w środowisku kultury bakteryjnej. Ponadto, jeśli prawdą jest, że cewnikowanie pęcherza może przenosić zarazki do wnętrza pęcherza, ten negatywny efekt prawdopodobnie zostanie wyparty przez wydalenie resztek moczu, w których mogą już występować rosnące zarazki. Te resztki są następnie zastępowane przez nowy mocz (nowo powstały). Należy zachować najwyższą ostrożność w higienie krocza, stosując środki antyseptyczne (mydło antyseptyczne, odpowiedni roztwór antyseptyczny) i jednorazowe cewniki. Ponadto przy każdym opróżnieniu jelit, okolice odbytu należy oczyścić mydłem antyseptycznym i mydłem higienicznym (lub jeśli nie jest to możliwe, jeśli nie ma Cię w domu, chusteczkami nawilżonymi roztworem antyseptycznym sprzedawanymi w aptekach). Większość zarazków wywołujących infekcje dróg moczowych powstaje w mikroskopijnych cząstkach odchodów, których nie usuwa zwykłe użycie papieru toaletowego; zmieszane z potem zarazki rozprzestrzeniają się po całym kroczu, docierając do otworu moczowego dróg moczowych (cewki moczowej) i powodując zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek.
35. Jeśli powstała infekcja dróg moczowych jest wystarczająco poważna, pacjent może zostać hospitalizowany w celu zastosowania dożylnych antybiotyków potencjalnie nefrotoksycznych, co może doprowadzić do fatalnych skutków opisanych w punkcie „22” tego tekstu.
36. Jeśli zalecane tutaj środki zapobiegawcze nie są skuteczne w zapobieganiu nawracającym zakażeniom dróg moczowych, pacjenci z neurogennym pęcherzem moczowym powodowanym tendencją do zatrzymywania moczu, mogą omówić z urologiem zalecenie miejscowego podania toksyny botulinowej do zwieracza cewki moczowej, umożliwiając spontaniczne opróżnienie pęcherza. Nawet jeśli ta procedura wywołuje łagodne nietrzymanie moczu (lepsze niż zatrzymanie moczu i wielokrotne stosowanie codziennych cewników, z wyższym ryzykiem zakażeń), ograniczeń społecznych spowodowanych nietrzymaniem moczu można uniknąć lub zminimalizować je poprzez zastosowanie pochłaniaczy moczu.
37. Nawrót infekcji (układu oddechowego, moczowego lub innego rodzaju), przy zachowaniu agresywności układu odpornościowego, wywołuje korzystny wpływ wysokich dawek witaminy D na autoimmunologiczną kontrolę choroby. Pacjent (kobieta) może dodatkowo porozmawiać z ginekologiem, aby uzyskać dodatkowe wskazówki dotyczące zachowania aktywności seksualnej bez doznawania nowych infekcji dróg moczowych.
źródło:
https://www.thisisms.com/forum/coimbra-h...28976.html
https://vitamindwiki.com/Guide+for+patie...imbra+2017
Proszę pamiętać że samodzielne łykanie różnych witamin (w szczególnosci witaminy D) w duzych dawkach moze przynieść w zaleznosci od organizmu i dawki więcej szkody niż pożytku.
Łykanie witamin we własnym zakresie to nie jest protokół Coimbry, protokół Coimbry to cały zespół czynnosci (np specjalna dieta) i suplementacji których nalezy przestrzegać.
Dawka poszczegolnych składników (witamin i suplementów) jest okreslana przez lekarza który jest przeszkolony w protokole Coimbry.
Przewodnik dla pacjentów otrzymujących duże dawki witaminy D – Coimbra 2017
autorstwa Dr. Cícero Galli Coimbra
1. Cholekalcyferol został błędnie nazwany jako „witamina (D) na początku XX, kiedy jego obecność została zauważona w wątrobie dorsza jako substancja o nieznanej strukturze chemicznej, zdolna do promowania odzyskiwania zdrowia i leczenia rachityzmu dzieci (krzywica), wspomagająca wchłanianie wapnia obecnego w żywności (niezbędna do rozwoju szkieletu) zapewniająca, dzięki temu efektowi, wchłanianie potrzebnej ilości wapnia do pełnego rozwoju szkieletu, bez opóźnień i deformacji spowodowanych przez krzywicę. Obecnie cholekalcyferol jest nie tylko rozpoznawany jako substancja steroidowa (hormonalna), ale także jako substancja niezbędna do regulacji 229 funkcji (genów) we wszystkich naszych komórkach. Jest wytwarzany przede wszystkim przez ekspozycję skóry na słońce i występuje tylko w minimalnych ilościach w żywności, które są niewystarczające do spełnienia jego licznych funkcji biologicznych:
2. Brak ekspozycji na słońce z powodu współczesnego życia miejskiego (związany z masowym korzystaniem z osłon przeciwsłonecznych) doprowadził do wzrostu występowania rosnącej liczby chorób, które dotykają wszystkie narządy i układy organizmu ludzkiego, gdzie najbardziej znane są choroby : choroby zakaźne i autoimmunologiczne, rak, choroby sercowo-naczyniowe, nadciśnienie, cukrzyca, depresja, autyzm, bezpłodność, spontaniczne poronienia i stan przed-rzucawkowy.
3. Niedobór „witaminy” D prowadzi do utraty kontroli nad 229 funkcjami (genami), a także w komórkach układu odpornościowego, zmniejszając siłę systemu do zwalczania infekcji i umożliwiając agresję immunologiczną przeciwko organizmowi. Osoby podatne na choroby autoimmunologiczne są częściowo odporne na witaminę D. Gdy zachorują, potrzebne są wyższe dawki cholekalcyferolu, aby choroba stała się nieaktywna, nie tylko w celu zrekompensowania tej częściowej oporności, ale także w celu „wymazania” fałszywej informacji, że przez pamięć układu immunologicznego część ciała musi być postrzegana jako mikro-organiczny intruz.
4. W przeciwieństwie do wysokich dawek sterydów i przy zastosowaniu środków immunosupresyjnych stosowanych w ramach tradycyjnego leczenia, podawanie cholekalcyferolu („witaminy” D) zwiększa siłę układu immunologicznego w zwalczaniu infekcji.
5. Stosowanie wyższych dawek cholekalcyferolu („witaminy” D) jest możliwe tylko dzięki zapobieganiu możliwemu efektowi ubocznemu: wchłanianiu nadmiernych ilości wapnia obecnego w żywności. To tak, jakby te wyższe dawki witaminy D „całkowicie otworzyły drzwi”, aby umożliwić przepływ wapnia z wnętrza jelita do krwiobiegu, zmuszając organizm do pozbycia się nadmiaru wapnia poprzez wydalanie moczu. Nadmiar wapnia, skoncentrowany podczas tworzenia moczu, może odkładać się w nerkach i może powodować utratę czynności nerek i uzależnić pacjenta od hemodializy.
6. Aby uniknąć uszkodzenia nerek, konieczne jest, aby pacjent nie spożywał pokarmów bogatych w wapń (oraz w „mleko roślinne” bogate w wapń, takich jak: soja, ryż lub owies), ponieważ pokarmy te nie mogą być obecne w jelitach, gdy „drzwi” przejścia wapnia do krwi są całkowicie „otwarte” przez „witaminę” D w wyższych dawkach. Jeśli nie ma nadmiaru wapnia po drugiej stronie drzwi (tj. we wnętrzu jelita), tylko normalna ilość wapnia (obecna w innych pokarmach) przechodzi do przepływu krwi (gdy drzwi są otwarte przez wyższe dawki „witaminy” D); a eliminacja nadmiaru wapnia przez nerki nie jest konieczna, co pozwala uniknąć ryzyka dla czynności nerek i umożliwia pacjentom normalne życie, bez zmian lub następstw (jeśli te następstwa nie są zbyt stare).
7. Pacjent powinien zachować szczególną ostrożność pod kątem dostawców witaminy D. Stosować wiarygodnych chemików (szczególnie rzetelnych w kwestii procesowania „witaminy” D) lub produkt uprzemysłowiony (bez recepty). Dawki powyżej zalecanych (przez pomyłkę w trakcie procesu) mogą powodować bardzo poważne problemy. Z drugiej strony, jeśli chemik związkowy używa przeterminowanego cholekalcyferol z magazynu, nie zostanie osiągnięty żaden korzystny efekt, a wiele miesięcy leczenia pójdzie na marne. Również w tych miesiącach będzie trwała agresja układu immunologicznego przeciwko organizmowi, co w konsekwencji spowoduje ryzyko kumulacji następstw.
8. DIETA: Zalecana dieta obejmuje CAŁKOWITE OGRANICZENIE spożycia nabiału (pokarmy, które są integralnie tworzone z mleka, ser, pasta serowa, jogurt, zsiadłe mleko, śmietanka z mleka, karmel, budyń mleczny, mleko skondensowane) i mleka sojowego wzbogaconego wapniem (w celu zmniejszenia ilości wapnia spożytego ze względu na zastosowanie dużych dawek witaminy D w leczeniu). Zwolniona jest żywność zawierającą mleko (ziemniaki puree, pieczywo, ciasta, herbatniki itp.), a także masło i margaryna. Wskazane, ale nie obowiązkowe jest ograniczenie mięsa drobiowego i mięsa wieprzowego (w celu zmniejszenia ilości amin heterocyklicznych w diecie, informacje na temat tych substancji można łatwo znaleźć, wpisując wyrażenie „aminy heterocykliczne”). Zaleca się dietę wegetariańsko-jajeczną z rybami, stosując (jako źródła białka) białko sojowe, tofu, białko jaja i ryby (szczególnie hodowane w niewoli, aby uniknąć obecności wysokiego poziomu rtęci w diecie), które należy przygotowywać (ale nie zawsze) jako gulasze lub na parze jako źródła białka. Czego należy unikać: nadmiernego spożycia (rutynowego) bananów, owoców gwiaździstych i flaszowcowatych: słodkich, miękkociernistych i atemoya. Zalecane jest codzienne spożycie surowych zielonych liści.
9. NAWODNIENIE: Spożywać duże ilości płynów (co najmniej 2 i pół litra płynów dziennie, w tym woda, soki, napoje bezalkoholowe, herbaty itp.). Ta zwiększona ilość płynów zapewnia objętość moczu około 2000 ml, co umożliwia eliminację rozcieńczania wapnia w moczu i pozwala uniknąć nadmiernego stężenia wapnia w moczu (ponieważ po rozcieńczeniu wapń nie osadza się w nerce, zachowując czynność nerek).
10. DAWKA POCZĄTKOWA. Początkowa dawka „witaminy” D, którą należy podać podczas pierwszego spotkania, obliczana jest z uwzględnieniem różnych czynników, w szczególności masy i wzrostu pacjenta, wieku, koloru skóry oraz powagi objawów autoimmunologicznych. Wpływ na przepisywanie początkowych dawek mają najbardziej podstawowe funkcje jakości życia (tj. w przypadku stwardnienia rozsianego wzrok), a lekarz może zdecydować się na początkową terapię obejmującą znacznie wyższe dawki.
11. Palenie pogarsza choroby autoimmunologiczne i może zmniejszać, a nawet cofać efekt ochronny wysokich dawek „witaminy” D. Pacjent powinien rzucić palenie, aby nie zaszkodzić, a nawet całkowicie zniwelować (cofnąć) skuteczność leczenia.
12. Z tego samego powodu należy unikać spożywania destylatów. Spożycie alkoholu należy ograniczyć do kieliszka wina (lub 2 puszek piwa) jeden raz w tygodniu. Alkohol hamuje enzym, który przekształca witaminę D w jej aktywną formę (hormonalną), a rutynowe spożywanie alkoholu ogranicza skuteczność leczenia.
13. SZTUCZNY NAWRÓT: "ODNOWIONE BLIZNY". Za każdym razem, gdy pacjent ze stwardnieniem rozsianym z chorobą w fazie remisji spowodowanej użyciem dużych dawek witaminy D (cholekalcyferol) odczuwa stres emocjonalny, lub wykonuje wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, lub cierpi na brak snu lub jest narażony na nadmiernie ciepłe otoczenie, może odczuwać stare objawy (spowodowane na przykład przez bliznę nadal obecną w układzie nerwowym), które powracają (w łagodniejszy sposób) i mogą wystąpić w tym samym miejscu, w którym poprzednio wystąpiły lub (jeśli nie zniknęły) mogą być nasilone częściowo i tymczasowo. To tak, jakby stres emocjonalny (lub którykolwiek z pozostałych czynników) „odnawiał” bliznę. Gdy tylko pacjent jest spokojny, objawy zaczynają łagodnieć. Jeśli odczuwa stres, cierpi, martwi się i myśli, że ma nowy nawrót choroby, wówczas przedłuży objawy.
14. RZECZYWISTY NAWRÓT. Nowy nawrót charakteryzuje się zasadniczo innym objawem, który nigdy nie wystąpił. Jest mało prawdopodobne (ale nie niemożliwe), aby wystąpił nowy nawrót choroby po pierwszych 2 miesiącach leczenia dużymi dawkami cholekalcyferolu, który został przepisany, obliczony (oszacowany) na podstawie wieku, masy ciała i wzrostu. W rzadkich przypadkach, w których tak się dzieje, stwierdzono, że są to przypadki nawrotu Łagodnego, identyfikowanego następnie przez fakt, że jest to nowy objaw, który nigdy nie wystąpił (lub objaw, który już wystąpił, ale obecnie występuje w obszarze ciała, w którym to się wcześniej nie zdarzyło), który czasami ulega spontanicznemu rozwiązaniu i niezmiennie nie pozostawia następstw. Przez cały okres dostosowywania dawki cholekalcyferolu („witaminy” D) mogą wystąpić nowe nawroty, które są leczone zgodnie z tradycyjną procedurą (terapia pulsowa dożylnym lub doustnym kortykosteroidem, zależnie od jego nasilenia).
15. DOBÓR CODZIENNEJ DAWKI CHOLEKALCIFEROLU. Dostosowania dawki witaminy D (cholekalcyferolu) - zgodnie ze specyficznymi potrzebami każdego pacjenta - dokonuje lekarz podczas wizyty (zalecane po 2 miesiącach od rozpoczęcia leczenia), poprzez porównanie wyników badań (krwi i moczu) zebranych przed rozpoczęciem leczenia (pierwsza runda testów) z wynikami badań (także krwi i moczu) zebranych podczas leczenia trwającego co najmniej 2 miesiące (druga runda testów). Obydwa zlecenia badań laboratoryjnych (zawierające pełną listę testów) są dostarczane pacjentowi lub członkowi rodziny podczas pierwszej wizyty u lekarza. Innymi słowy, przerwa między rozpoczęciem leczenia a pobraniem drugich próbek do testów nie może być krótsza niż 2 miesiące, aby obliczona korekta dziennych dawek nie naruszała potrzeb konkretnego pacjenta; w ciągu pierwszych 2 miesięcy od rozpoczęciu leczenia lub po dostosowaniu dziennych dawek cholekalcyferolu poziomy witaminy D nie są jeszcze ustabilizowane (wciąż rosną), dlatego przed upływem tego okresu wyniki badań krwi i moczu nie są wystarczające, z wyjątkiem przypadku wystąpienia PRAGNIENIA, wówczas zostanie wykonany niezależnie od innych testów test na wapń w moczu (PATRZ PONIŻEJ). Z drugiej strony, należy odczekać co najmniej 1 miesiąc od ostatniego pobrania próbek do badań do daty spotkania w celu oceny wyników, aby mieć pewność, że wszystkie wyniki będą gotowe w dniu drugiej wizyty.
16. Maksymalny efekt (który prawie zawsze oznacza remisję choroby) osiąga się po 2 miesiącach od daty tej korekty (od korekty dawki wykonanej podczas drugiej wizyty). Przez miesiące, aż do osiągnięcia maksymalnego efektu, nawroty choroby mogą nadal występować (na ogół są łagodne i krótkotrwałe) i muszą być leczone dożylnie za pomocą pulsoterapii lub doustnie steroidami, w zależności od nasilenia objawów.
17. Podczas okresu dostosowywania ostatecznej dawki „witaminy” D współpraca pacjenta polegająca na dążeniu do maksymalnego spokoju jest absolutnie niezbędna, ponieważ nawroty lub zaostrzenia chorób autoimmunologicznych są generalnie (około 85% przypadków) wywoływane przez stres emocjonalny („stresujące sytuacje życiowe”). Z drugiej strony poziom stresu emocjonalnego wpływa również na wielkość dawki końcowej i często stres jest konieczny do osiągnięcia wyższych poziomów witaminy D i stosowania jeszcze bardziej ograniczonej diety u pacjentów z zaburzeniami emocjonalnymi. W razie potrzeby stosuje się leki przeciwdepresyjne lub uspokajające. Świadome rozpoznanie depresji ułatwia niski poziom krążącej „witaminy” D co wydaje się być związanym z postępującą postacią choroby i powinno być odpowiednio leczone lekami przeciwdepresyjnymi.
18. Aby dostosować dawki cholekalcyferolu („witaminy” D), pacjent lub członek jego rodziny musi sprawdzić, czy wszystkie wymagane wyniki badań zostały udostępnione przez laboratorium diagnostyczne i musi przynieść wydrukowane wyniki w dniu wizyty. Nie zaleca się, aby pacjent przyniósł tylko numer identyfikacyjny i hasło dostarczone przez laboratorium diagnostyczne, aby sekretarka próbowała uzyskać dostęp do wyników przez Internet przy okazji wizyty. Często strony internetowe laboratoriów są oblegane przez innych pacjentów poprzez dostęp do Internetu lub twoje centrum medyczne może mieć problemy z Internetem, które nie pozwolą na dostosowanie dawki w dniu wizyty. Wiedząc, że wyniki nie będą dostępne w umówionym terminie, pacjent lub członek jego rodziny powinien wcześniej zadzwonić do kliniki, aby przesunąć termin wizyty.
19. Poziomy witaminy D (25OHD3 „lub” 25-hydroksy-witaminy D) z drugiego zbioru badań muszą być wysokie (powyżej wartości referencyjnych wskazanych jako normalne przez laboratorium diagnostyczne). Jest to spodziewane i nie powinno powodować obaw. Z drugiej strony poziom wapnia we krwi musi mieścić się w normalnych granicach, jeśli pacjent ściśle przestrzega zalecanej diety i nawodnienia.
20. Przyjmując witaminę D (cholekalcyferol) nie należy rozcieńczać jej w soku lub wodzie (ponieważ jest nierozpuszczalna w wodzie, część dawki zostałaby utracona, przyczepiona do szklanych ścian), ani nie należy podawać kroplami bezpośrednio na usta (aby uniknąć zanieczyszczenia zakraplacza w razie przypadkowego kontaktu z błoną śluzową jamy ustnej i wynikającego z tego wzrostu bakterii w roztworze, unieważniającego datę ważności preparatu). Dawkę roztworu do spożycia (zmierzoną kroplomierzem lub strzykawką) należy umieścić bezpośrednio w łyżce i spożyć w czystej postaci.
21. W PRZYPADKU PODRÓŻY. Podczas podróży, niezakapsułkowana postać cholekalcyferolu (manipulowana, rozcieńczona w oleju słonecznikowym) nie musi być chłodzona, ale nie powinna być narażona na ciepło (np. w samochodzie zaparkowanym na słońcu). Podczas podróży samolotem witaminę D (cholekalcyferol) należy umieścić w bagażu rejestrowanym (w przedziale bagażowym temperatura jest niska, a pasażer nie musi się martwić o limit płynów w bagażu podręcznym). Po dotarciu do miejsca docelowego należy umieścić ją w hotelowej lodówce.
22. Należy unikać stosowania leków nefrotoksycznych; mogą ograniczać eliminację wapnia przez nerki, gromadząc się w krwioobiegu, ponieważ „drzwi” między jelitem a prądem krwi są „otwarte” przez wyższe poziomy krążącej „witaminy” D. Unikaj przyjmowania niepotrzebnych leków. Zachowaj szczególną ostrożność w przypadku leków przeciwzapalnych i antybiotyków, szczególnie podawanych pozajelitowo (dożylnie lub domięśniowo). Jeśli pacjentowi przepisano jakikolwiek niezbędny lek, należy przeczytać ulotkę i poprosić lekarza lub farmaceutę o informacje dotyczące jego nefrotoksyczności. Jeśli zostanie potwierdzone, że lek jest nefrotoksyczny, należy omówić alternatywy z lekarzem, który przepisał lek. Jeśli lek jest niezastąpiony lub absolutnie konieczny, należy zintensyfikować nawodnienie, aby maksymalnie ograniczyć stężenie leku w moczu powstającym w nerkach. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania pozajelitowych antybiotyków (takich jak aminoglikozydy - domięśniowe lub dożylne) w przypadku poważnych infekcji dróg oddechowych lub dróg moczowych - te ostatnie są częste u pacjentów ze skłonnością do zatrzymania moczu, u których wielokrotnie używa się cewnika do opróżniania pęcherza.
23. Podczas leczenia pacjent powinien zwracać szczególną uwagę na objaw nadmiernego pragnienia, ponieważ pragnienie może wskazywać, że wapń jest wydalany w nadmiernej ilości z moczem, zagrażając czynności nerek.
Po pierwsze, pacjent musi odróżnić prawdziwe pragnienie od odczucia „suchości w ustach”, które może wystąpić między innymi z powodu niskiej wilgotności powietrza lub w związku z okresami stresu. W przypadku pragnienia pacjent musi spożyć ilość płynów znacznie przekraczającą jego standardowe spożycie, aby uzyskać ulgę w dyskomforcie (stłumienie). W przypadku „suchości w ustach” (która może wystąpić na przykład z powodu niskiej wilgotności względnej powietrza lub chwilowo w sytuacji stresu emocjonalnego) dyskomfort znika wraz z „nawilżeniem” jamy ustnej, nie jest konieczne połykanie wody. W przypadku nadmiernego i uporczywego pragnienia pacjent musi wypić kilka szklanek wody, aby poczuć się nasyconym.
24. Ponieważ pragnienie może być spowodowane innymi czynnikami (takimi jak na przykład spożywanie solonej żywności), nie ma innego sposobu wyjaśnienia jego przyczyny niż pomiar wapnia całkowitego wydalanego z moczem zebranym w ciągu 24 godzin („24-godzinny test wapnia w moczu”) wykorzystując jeden z formularzy otrzymanych od lekarza przy okazji wizyty.
25. W przypadku nadmiernego PRAGNIENIA (nie „suchości w ustach”) pacjent powinien skorzystać z 24-godzinnego formularza Calcium-Urine dostarczonego podczas wizyty i pokazać go pracownikowi laboratorium, który następnie przekaże pacjentowi butelkę do pobrania moczu. Zwykle pierwszy mocz nie jest wykorzystywany (jest oddawany w toalecie), następnie należy zebrać cały mocz w ciągu następnych 24 godzin. Podczas zbierania moczu nie należy zmieniać dziennej dawki cholekalcyferolu, ponieważ jeśli zostanie on zawieszony lub zmniejszony (przed lub podczas pobierania moczu) wynik badania nie będzie już odzwierciedlał tego, co dzieje się z wapniem w moczu w następstwie na dzienną dawkę, która jest przyjmowana.
26. Po otrzymaniu wyniku 24-godzinnego testu wapnia w moczu Pacjent (lub członek rodziny) musi obliczyć stężenie wapnia w moczu, dzieląc całkowitą ilość, która została wydalona w ciągu 24 godzin przez objętość moczu (w litrach), które zostały dostarczone do laboratorium. Na przykład, zakładając, że wynik 24-godzinnego wapnia w badaniu moczu wynosił 400 mg na 24 godziny i że objętość wynosiła 2000 ml (co odpowiada 2 litrom), wartość 400 mg jest dzielona przez 2 litry, a wynik 200 mg na litr wskazuje, że nie ma ryzyka dla czynności nerek, ponieważ jest poniżej zalecanej wartości maksymalnej (stężenia).
27. Stężenie wapnia w moczu uważa się za odpowiednie (tj. wapń jest wystarczająco rozcieńczony do stopnia nie powodującego uszkodzenia nerek), jeśli jest niższe niż 250 mg na litr moczu (obliczone w 24-godzinnym teście moczu wapniowego lub zweryfikowane za pomocą izolowanej próbki - ta ostatnia związana jest z ważeniem pieluchy geriatrycznej lub chłonnych opasek moczowych zmienianych w ciągu 24 godzin - patrz poniżej). Obfite nawodnienie (większe lub równe 2,5 litra płynów spożywanych w ciągu 24 godzin) jest niezbędne do utrzymania wystarczającego rozcieńczenia wapnia w stopniu nie powodującym uszkodzenia nerek.
28. Jeśli stężenie wapnia jest wyższe niż 250 mg na litr moczu, pacjent powinien zaprzestać przyjmowania codziennej dawki cholekalcyferolu na 3 dni, co zwykle jest czasem niezbędnym do ustąpienia nadmiernego pragnienia. Czwartego dnia pacjent powinien ponownie rozpocząć przyjmowanie mniejszej dziennej dawki witaminy D, zgodnie z zaleceniami medycznymi.
29. Możliwe, że pragnienie (a nie uczucie „suchości w ustach”) może powrócić po kilku dniach lub tygodniach po zmniejszeniu dawki witaminy D, nawet jeśli stosuje się niższe dawki cholekalcyferolu. W takim przypadku pacjent powinien powtórzyć 24-godzinny test wapnia w moczu (bez zawieszania cholekalcyferolu), a ponieważ stężenie wapnia w moczu ponownie przekracza 250 mg na litr moczu, pacjent powinien powtórzyć to, co było zalecane w poprzednim punkcie. Czyli zawiesić codzienne podawanie cholekalcyferolu na 3 dni i wznowić czwartego dnia w po raz kolejny zmniejszonej dawce zgodnie z zaleceniami medycznymi. Konieczne może być obniżenie dawki, JEŚLI ponownie wystąpi PRAGNIENIE i JEŻELI stężenie wapnia w moczu jest ponownie wyższe niż 250 mg na litr moczu.
30. W przypadku pacjentów z nietrzymaniem moczu i stosujących pieluchę geriatryczną lub wkładki chłonne, należy użyć formularza badania dotyczącego wapnia w moczu w izolowanej próbce, gdzie wkładka chłonna (pielucha) jest ważona przy każdej zmianie w trakcie 24 godzin. Szacunkowy wynik badania 24-godzinnego testu moczu na wapń uzyskuje się na podstawie obliczeń, w których zakłada się, że 1 kg pieluszki lub wkładki chłonnej odpowiada 1 litrowi moczu. Tak więc, na przykład, jeśli 4 wkładki zostały zmienione w ciągu 24 godzin, ważąc 550, 600, 450 i 700 gramów, należy rozumieć, że całkowita ilość (2300 gramów) wynosi 2300 ml = 2,3 litra. Całkowita waga pieluch zmienianych w ciągu 24 godzin nie może być mniejsza niż 2 kg, jeśli pacjent jest odpowiednio nawodniony (przyjmując minimalną objętość 2,5 litra płynów dziennie). Zakładając, że stężenie wapnia w wyizolowanej próbce wynosiło 10 mg/dl (10 mg na 100 ml), wydalone zostaje 100 mg na litr (230 mg w 2,3 litrze moczu). Jak zweryfikowano w poprzednim punkcie, z tym wynikiem rozcieńczenie wapnia w moczu jest wystarczające w stopniu nie powodującym uszkodzenia nerek.
31. Pacjenci, u których występuje pilna potrzeba lub nietrzymanie moczu, zmniejszają przyjmowanie płynów, aby zminimalizować występowanie kłopotliwych sytuacji, takich jak konieczność nagłego opuszczenia spotkania w pracy lub wyjść podczas wizyt u rodziny lub przyjaciół, w celu pójścia do toalety, z ryzykiem nie dotarcia na czas do toalety i „zmoczenia” ubrania (nietrzymanie moczu). Nawodnienie (minimalne spożycie 2,5 litra płynów w ciągu 24 godzin) nie podlega jednak negocjaji, ponieważ jest niezbędne do ochrony czynności nerek. Dlatego zaleca się, aby pacjent starał się oddawać mocz często i zapobiegawczo. Jeśli wybierasz się na spotkanie lub do sklepu (centrum handlowego), powinieneś spróbować oddać mocz przed wyjściem. Jeśli jesteś na spotkaniu (lub podczas wizyty w centrum handlowym albo podczas kolacji lub lunchu poza domem), które może przedłużyć się na czas dłuższy niż zwykle przerwa między dwiema kolejnymi wizytami w toalecie, musisz usprawiedliwić się i pójść do toalety, zanim poczujesz potrzebę oddania moczu, jako środek zapobiegawczy, aby oddawać mocz tak często, jak to konieczne, bez uszczerbku na zalecanym nawodnieniu.
32. Lekarz, który monitoruje pacjenta, może również przepisać leki zmniejszające pilność oddawania moczu, a harmonogramy przyjmowania tych leków można ustalić tak, aby maksymalny efekt zbiegł się z czasem lunchu lub kolacji odbywającej się poza domem (w restauracji, u przyjaciół lub w domu rodzinnym) lub z czasem zaplanowanych zjazdów. Działanie jednej z dawek może również pokrywać się z godzinami snu w nocy, aby zmniejszyć częstotliwość nocnych wizyt w toalecie, przerywających sen i obniżających jakość życia. W niektórych przypadkach jednorazowa prewencyjna nocna wizyta w toalecie pozwala uniknąć stosowania na noc pieluch (lub pacjent może uniknąć dyskomfortu związanego z noszeniem mokrej pieluchy lub wkładki chłonnej). Zaleca się, aby pacjent ustawił budzik, aby wstał zanim pojawi się pilna potrzeba oddania moczu (z ryzykiem nieutrzymania moczu przed dotarciem do toalety). Wszystkie te środki zapobiegawcze można wykonać w celu zapewnienia zalecanego nawodnienia.
33. Przeciwnie, pacjenci z neurogennym pęcherzem z powodu zatrzymania moczu (z tego powodu wymagający nawet wielokrotnego stosowania cewników w celu opróżnienia pęcherza) zwykle zmniejszają przyjmowanie płynów jako sposób na zmniejszenie częstotliwości używania cewników. Ten zwyczaj powoduje duże ryzyko, gdy używają dużych dawek cholekalcyferolu, ponieważ wapń, który potencjalnie jest wydalany w nadmiarze z moczem, powinien być rozcieńczony, aby uniknąć osadzania się w nerkach, jak już podkreślono w tym tekście.
34. Z drugiej strony okresowe oddawanie moczu przez spontaniczne skurcze pęcherza jest ważną obroną przed infekcjami, ponieważ jest to mechanizm, który okresowo usuwa (wydala) potencjalnych najeźdźców z dróg moczowych. Pacjent z zatrzymaniem moczu ma już osłabiony mechanizm. Jeśli dodatkowo pacjent wstrzymuje mocz we wnętrzu pęcherza przez dłuższy czas z powodu zmniejszenia (celowego) przyjmowania płynów aby zmniejszyć częstotliwość używania cewników, pacjent zapewnia bakteriom czas niezbędny do namnażania się oraz transformowania zastanego moczu po wewnętrznej stronie pęcherza przez długie godziny w środowisku kultury bakteryjnej. Ponadto, jeśli prawdą jest, że cewnikowanie pęcherza może przenosić zarazki do wnętrza pęcherza, ten negatywny efekt prawdopodobnie zostanie wyparty przez wydalenie resztek moczu, w których mogą już występować rosnące zarazki. Te resztki są następnie zastępowane przez nowy mocz (nowo powstały). Należy zachować najwyższą ostrożność w higienie krocza, stosując środki antyseptyczne (mydło antyseptyczne, odpowiedni roztwór antyseptyczny) i jednorazowe cewniki. Ponadto przy każdym opróżnieniu jelit, okolice odbytu należy oczyścić mydłem antyseptycznym i mydłem higienicznym (lub jeśli nie jest to możliwe, jeśli nie ma Cię w domu, chusteczkami nawilżonymi roztworem antyseptycznym sprzedawanymi w aptekach). Większość zarazków wywołujących infekcje dróg moczowych powstaje w mikroskopijnych cząstkach odchodów, których nie usuwa zwykłe użycie papieru toaletowego; zmieszane z potem zarazki rozprzestrzeniają się po całym kroczu, docierając do otworu moczowego dróg moczowych (cewki moczowej) i powodując zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek.
35. Jeśli powstała infekcja dróg moczowych jest wystarczająco poważna, pacjent może zostać hospitalizowany w celu zastosowania dożylnych antybiotyków potencjalnie nefrotoksycznych, co może doprowadzić do fatalnych skutków opisanych w punkcie „22” tego tekstu.
36. Jeśli zalecane tutaj środki zapobiegawcze nie są skuteczne w zapobieganiu nawracającym zakażeniom dróg moczowych, pacjenci z neurogennym pęcherzem moczowym powodowanym tendencją do zatrzymywania moczu, mogą omówić z urologiem zalecenie miejscowego podania toksyny botulinowej do zwieracza cewki moczowej, umożliwiając spontaniczne opróżnienie pęcherza. Nawet jeśli ta procedura wywołuje łagodne nietrzymanie moczu (lepsze niż zatrzymanie moczu i wielokrotne stosowanie codziennych cewników, z wyższym ryzykiem zakażeń), ograniczeń społecznych spowodowanych nietrzymaniem moczu można uniknąć lub zminimalizować je poprzez zastosowanie pochłaniaczy moczu.
37. Nawrót infekcji (układu oddechowego, moczowego lub innego rodzaju), przy zachowaniu agresywności układu odpornościowego, wywołuje korzystny wpływ wysokich dawek witaminy D na autoimmunologiczną kontrolę choroby. Pacjent (kobieta) może dodatkowo porozmawiać z ginekologiem, aby uzyskać dodatkowe wskazówki dotyczące zachowania aktywności seksualnej bez doznawania nowych infekcji dróg moczowych.
źródło:
https://www.thisisms.com/forum/coimbra-h...28976.html
https://vitamindwiki.com/Guide+for+patie...imbra+2017